Butcher's Crossing by John Williams

Author:John Williams [John Williams]
Language: nld
Format: epub, azw3, pdf
Publisher: Uitgever Lebowski
Published: 2013-11-12T16:00:00+00:00

VI

De dagen werden korter. En in de kille avonden kleurde het groene gras van het vlakke dal in de bergen geel. Na de eerste dag die de mannen in de vallei hadden doorgebracht, regende het bijna elke middag, zodat ze algauw de gewoonte aannamen om rond een uur of drie met hun werk te stoppen, en wat in het kamp te gaan liggen, onder een dekzeil dat aan de hoge zijkanten van de wagen was opgespannen en met houten pinnen aan de grond was bevestigd. Tijdens die momenten van rust spraken ze weinig. Ze luisterden naar het wat onregelmatige tikken van de door de beschutting van de dennen gebroken regen, die op het dekzeil drupte. En onder de hoge wagen door zagen ze de lichte regen vallen. Soms was die heiig en grijs, als een zware mist die de tegenoverliggende, met bomen begroeide bergwand aan het zicht onttrok. En soms was die helder en zilverachtig, als de druppels, in het licht van de zon, voorbijflitsten als naaldjes die vanuit de hemel op de zachte aarde vielen. Na de regen, die zelden langer duurde dan een uur, hervatten ze de jacht en het slachten van de bizons, en werkten ze meestal door tot laat in de avond.

De kudde werd dieper en dieper de vallei in gedrongen, totdat Andrews, Miller en Schneider voor zonsopgang opstonden om een goede dag te kunnen draaien. Halverwege de eerste week moesten ze meer dan een uur rijden om bij de hoofdkudde te komen.

‘We jagen ze eerst helemaal naar het einde van de vallei,’ zei Miller toen Schneider klaagde over hun lange ritten. ‘En dan jagen we ze weer deze kant op. Als we ze heen en weer blijven jagen, breken ze op in kleine kuddes, en zullen we ze niet meer zo gemakkelijk te pakken kunnen krijgen.’

Om de twee, drie dagen spande Charley Hoge de ossen voor de wagen en volgde het spoor van de slachting, die door een onregelmatige baan van uitgespreide huiden werd gemarkeerd. Andrews en Schneider, en soms Miller, gingen met hem mee. En terwijl de wagen er langzaam langsreed, wierpen de drie mannen de stijve huiden in de wagen. Als alle huiden waren opgeraapt, keerde de wagen terug naar het hoofdkamp, waar ze van de wagen weer op de grond werden gegooid. Waarna de mannen ze op elkaar stapelden, zo hoog mogelijk. Als een stapel twee, tweeënhalve meter hoog was, werden er vers gesneden riemen, afkomstig van de huid van een pas gedode bizon, door insnijdingen getrokken in de huid van de poten van de huiden die boven- en onderop lagen, en strak aangesjord en vastgeknoopt. Elke baal bestond uit vijfenzeventig tot negentig huiden, en ze waren zo zwaar dat ze alleen met de gecombineerde kracht van de vier mannen de beschutting van de bomen in geduwd konden worden.

Andrews leerde langzamerhand steeds beter te villen. Zijn handen werden sterker en zekerder. Zijn messen verloren hun nieuwe glans, en ze begonnen zekerder te snijden, zodat hij algauw in staat was één bizon te villen tegenover twee van Schneider.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.